لبم ترانه ی دلهایِ تفته را دارد

دلم بهانه ی یارانِ رفته را دارد

من شکسته ی هجران کشیده میدانم

که داغدار ِغمِ فرقتِ شهیدانم 

نگاه ِتشنه ی من گر همیشه بارانی است

هزار ابر غمم در نهان طوفانی است

بیا سرود شهیدان دوباره سر گیریم

به اوج ِبام ِفلک ،عاشقانه پر گیریم 

نسیم ِصحبت ِیاران ِخوب می آید

هنوز از تفِ آتش، جنوب، سوزان است

هنوز چشمه ی چشم ِ هویزه جوشان است

هنوز غربت دزفول ،سخت جانکاه است

هنوزسینه ی آزادگان پر از آه است

هنوز میرسد از عاشقان، نشانی چند

جگر گداز به ما مشت ِاستخوانی چند

سری به سویی وپایی فتاده برجایی

گسسته نای ونمی آید از نی ،آوایی

شکسته سروی وافتاده خوش نهالی ،آه

پریده مرغی وبر جای مانده بالی ،آه

زعاشقانِ سبکبار،بین خروش دلم

که زیرِ بارِ رسالت شکسته دوش دلم

 به یاد دار برادر ،بهوش باش !بهوش!

رسالتی است گران اینکه می کشیم به دوش

هزارتوطیه آنسوی پرده در کار است

بهوش باش که دشمن همیشه بیدار است

قسم به شب شکنی هایِ آتش رگبار

به گلرخان که به بستانِ عشق در خاکند

به لاله ها که چو دلهایِ عاشقان پاکند

به آن دیار که جز ناله بر نمی خیزد

بدان چمن که به جز لاله بر نمی خیزد

که خصم ِخسته اگر باز، پای بگذارد

به دشت حادثه جز نعش ِخویش نگذارد

زبر قِ گامِ سواران،به گرمگاه ِنبرد

زموجِ حادثه خیزد به چرخ ِگردون ،گرد

کسی که خواب شب اندیش را بهم زده است

کسی که آینه دارِ سپیده گردیده است

گل ِستاره زمعراج ِعاشقی چیده است

کسی که از قدمش ،روزگار بر گشته است

کسی که اهرمن از او هنوز سر گشته است

مباد صحنه دمی خالی از قیام کند  

 مباد تیغِ شرف ،خفته، در نیام کند

کسی که دشت ِشقایق به داغ پرورده است

هزار سرو وسمن را به باغ پرورده است

مباد غافل، از اندیشه ی خزان گردد

 وبوستانِ گل ولاله را زیان گردد

به سوز سینه ی بلبل به ناله های ِهزار

قسم به عشق که شور آفرین ِمحفل هاست

قسم به لاله که از خاک ِآتشین دلهاست

به نغمه نغمه ی جانسوز نای ِخرمشهر

به چلچراغِ ِغم ِکوچه های ِخرمشهر

به روشنای ِظفر در طلوع ِخون شهید

به صبح ِصادق ِگل ،در تلألؤ خورشید

بدان شکسته ،به موج نفاق ،کشتی ِعشق

به سرو ِقامت ِبشکسته ی بهشتی ِعشق

 به سر زمینِ فلسطین که رفته بر بیداد

به قدس ِعشق که خاموش می کشد فریاد

قسم به خون شهیدان ِکربلای ِحسین

قسم به روح خدا، پیر ِآشنای خمین:

زجام لاله نیفتد ،شراب ِعشق ،از جوش

؛چراغ خونِ شهیدان نمی شود خاموش ؛